Το μινορε του αποχωρισμου

Φορωντας από τα ποδια
Ως το κεφαλι
Τον χειμωνα
Σχηματιζω ποιηματα στο μυαλο μου
Οδηγωντας
Σε κάθε φρενο και μια τελεια
Σε κάθε φαναρι οι σκεψεις μου συμφωνουν
Ειμαι ακομα στα μισα
Είναι γιατι περπατω με το κεφαλι ακομα
Ερωτηθεις για τον καιρο της εβδομαδας
Απαντω.
Μονο κρυο.
Φερνω την υδρογειο στη αγκαλια μου
Για να ζεσταθω
Κι είναι καπως σαν να χω εσενα
Μετρω τις πολεις σου
Μετρω τα τετραγωνικα που μενεις
Κι είναι καπως σαν να μαι μαζι σου
Αφαιρω απ την υγεια μου
Κάθε φιλοδοξια
Και φτιαχνω ένα καινουριο blues

Ειμαι ικανος για αγαπη
Νεος σαν γερος
Με σωμα αυτοκινητου
Από πισω καποιος μαλακας κορναρει
Και μου διαλυει τις σκεψεις
Ψαχνω να σε βρω
Αναμεσα σε
Πληρωμες κοινοχρηστων
Απαραιτητο ταισμα ψαριων
Επιτακτικο πλυσιμο πιατων
Αναγκαιο πρωινο ξυπνημα
Είναι σαν να ψαχνεις στα σκουπιδια
Κι είναι σαν τα σκουπιδια να ναι
Η ζωη σου
Τωρα με τη γομα σβηνω τις
Γραμμες από τον χαρτη
Και απλωνω χερια
Βυθιζω ολες τις πολεις
Κι αφηνω το μπλε
Ο μαλακας επιμενει να κορναρει
Κλεινω αεροστεγως την αγαπη μου
Και μεσα βαζω κατι απ τα
Χειλη μου
Το στομα μου
Τα μαλλια μου
Συνεχιζω να οδηγω
Καλυπτω 1km σε 1 ωρα
Μου μενουν ακομα 1.999
[moth-man].

Το μινορε του αποχωρισμου

Φορωντας από τα ποδια
Ως το κεφαλι
Τον χειμωνα
Σχηματιζω ποιηματα στο μυαλο μου
Οδηγωντας
Σε κάθε φρενο και μια τελεια
Σε κάθε φαναρι οι σκεψεις μου συμφωνουν
Ειμαι ακομα στα μισα
Είναι γιατι περπατω με το κεφαλι ακομα
Ερωτηθεις για τον καιρο της εβδομαδας
Απαντω.
Μονο κρυο.
Φερνω την υδρογειο στη αγκαλια μου
Για να ζεσταθω
Κι είναι καπως σαν να χω εσενα
Μετρω τις πολεις σου
Μετρω τα τετραγωνικα που μενεις
Κι είναι καπως σαν να μαι μαζι σου
Αφαιρω απ την υγεια μου
Κάθε φιλοδοξια
Και φτιαχνω ένα καινουριο blues

Ειμαι ικανος για αγαπη
Νεος σαν γερος
Με σωμα αυτοκινητου
Από πισω καποιος μαλακας κορναρει
Και μου διαλυει τις σκεψεις
Ψαχνω να σε βρω
Αναμεσα σε
Πληρωμες κοινοχρηστων
Απαραιτητο ταισμα ψαριων
Επιτακτικο πλυσιμο πιατων
Αναγκαιο πρωινο ξυπνημα
Είναι σαν να ψαχνεις στα σκουπιδια
Κι είναι σαν τα σκουπιδια να ναι
Η ζωη σου
Τωρα με τη γομα σβηνω τις
Γραμμες από τον χαρτη
Και απλωνω χερια
Βυθιζω ολες τις πολεις
Κι αφηνω το μπλε
Ο μαλακας επιμενει να κορναρει
Κλεινω αεροστεγως την αγαπη μου
Και μεσα βαζω κατι απ τα
Χειλη μου
Το στομα μου
Τα μαλλια μου
Συνεχιζω να οδηγω
Καλυπτω 1km σε 1 ωρα
Μου μενουν ακομα 1.999

Τα χαιρετισματα μου στον De kooning

«που είναι οι ποιητες να ξεφυλισσουν τη μητρα της γλωσσας
να φτασουνε στο γραμμα»

διακοσμω εντος μου ένα σπιτι
λουτρο ακτινων ηλιου-το πρωτο μου ντουζ
τενορο και αλτο τα κατσαβιδια μου
προχθες ανοιξα μια κονσερβα με αυτά
ή εβαλα ένα καινουριο ραφι
βαζω μεσα μια γατα χυδαια να καθεται
κι ακομα πιο χυδαια να πινει
χειμωνιαζω τις ντουλαπες μου
κι ανοιγω τρυπες στους τοιχους για το κρυο
συνομιλω με τους καθρεπτες μου
σε κάθε έναν λεω κι αλλα
αλλοτε με ακουν αλλοτε ραγιζουν
χτες φυτεψα ντοματες θαυμαζω τη κομψοτητα τους
τα σκουλαρικια και τις γαμπες τους
περνω ανασες διαστημικες
χωνευω μεσα μου το συμπαν
ουρανια σωματα-φωτιστικα
ψευτοηλιοι-ψευτοσεληνες
1000 watt ετσιθελικου φωτος
Κοιταζω το μπαρ
Οβιδες σε σταση εκτοξευσης
Ποταμια εγκλωβισμενα
Θαλλασες που το κυμα τους το χουν καταπιει
Αναγουλα-
Θα βαλω τεντα
Είναι καιρος που ο ηλιος με ενοχλει
Καθισμενος στη σκια ενός φωτιστικου ετοιμαζω πραξικοπημα
Καθως τρωω χορτα-σουπες-οσπρια
Τηλεμεταφερομαι σε δαση
Φορω στα δεντρα ή αυτά φορουν
Δαντελωτα εσωρουχα
Και σταζω τη γυρη των μουνιων τους
Κατω απ τα αμπελια γινομαι ο Σεπτεμβρης
Φτιαχνοντας μια περουκα από τσαμπια και μπουκλες
Σκαβοντας για να φανει η αρχαια σπορα
Το πρωτο χερι της θαμμενο
Η γατα πειναει
Στα ποδια της μια τιγρης
Τη ζηλευω
Στα ποδια μου πλαγκτον
Κατεβαζω μια γουλια καλαμποκι
Κατεβαζω μια γουλια κακτο
Συνομιλω με τη λεκανη μου
Της τα ξερναω όλα
Τραβω το καζανακι να φυγουν οι αληθειες μου
Την πορτα κλεινω.
Βγαινω για φαγητο. Σημερα θα φαω κρεας.

[moth-man].