Το μινορε του αποχωρισμου

Φορωντας από τα ποδια
Ως το κεφαλι
Τον χειμωνα
Σχηματιζω ποιηματα στο μυαλο μου
Οδηγωντας
Σε κάθε φρενο και μια τελεια
Σε κάθε φαναρι οι σκεψεις μου συμφωνουν
Ειμαι ακομα στα μισα
Είναι γιατι περπατω με το κεφαλι ακομα
Ερωτηθεις για τον καιρο της εβδομαδας
Απαντω.
Μονο κρυο.
Φερνω την υδρογειο στη αγκαλια μου
Για να ζεσταθω
Κι είναι καπως σαν να χω εσενα
Μετρω τις πολεις σου
Μετρω τα τετραγωνικα που μενεις
Κι είναι καπως σαν να μαι μαζι σου
Αφαιρω απ την υγεια μου
Κάθε φιλοδοξια
Και φτιαχνω ένα καινουριο blues

Ειμαι ικανος για αγαπη
Νεος σαν γερος
Με σωμα αυτοκινητου
Από πισω καποιος μαλακας κορναρει
Και μου διαλυει τις σκεψεις
Ψαχνω να σε βρω
Αναμεσα σε
Πληρωμες κοινοχρηστων
Απαραιτητο ταισμα ψαριων
Επιτακτικο πλυσιμο πιατων
Αναγκαιο πρωινο ξυπνημα
Είναι σαν να ψαχνεις στα σκουπιδια
Κι είναι σαν τα σκουπιδια να ναι
Η ζωη σου
Τωρα με τη γομα σβηνω τις
Γραμμες από τον χαρτη
Και απλωνω χερια
Βυθιζω ολες τις πολεις
Κι αφηνω το μπλε
Ο μαλακας επιμενει να κορναρει
Κλεινω αεροστεγως την αγαπη μου
Και μεσα βαζω κατι απ τα
Χειλη μου
Το στομα μου
Τα μαλλια μου
Συνεχιζω να οδηγω
Καλυπτω 1km σε 1 ωρα
Μου μενουν ακομα 1.999
[moth-man].