Θέλω να κλέψω την γεύση από το κορμί σου
Και να την βάλω έτσι ανόθευτη στο ποτήρι μου
Γεμάτο με το τζιν μου το αγαπημένο
Θέλω αν δω αν μπορώ να μεθύσω με αυτή
Θέλω να γδυθούμε σιγά σιγά ακολουθώντας μία ιερή τελετουργία
Να αφήσουμε ελεύθερα τα σώματα μας να γνωριστούν
Οι ψυχές και οι καρδιές μας ότι μπορούσαν έκαναν
Δεν μένει να κάνουν κάτι άλλο πια
Θα χαιδευτούμε θα χαιδευόμαστε συνεχώς
Όχι εμείς, τα σώματά μας
Εμείς θα υπακούμε
Θα γίνουμε ξανά παρθένοι
Θα ανακαλύψουμε μαζί τον πρώτο έρωτα
Της πρώτης επαφής τη γεύση
Τον ηλεκτρισμό από το πρώτο χάδι.
Θα πίνουμε, θα πίνουμε τ’ αγαπημένα μας ποτά
Η γλώσσα μου πυρωμένη θα χαρτογραφήσει
Τις πεδιαδές σου
Τις οροσειρές
Και τις κοιλάδες σου
Και θα θελήσει να εξερευνήσει τις υπόγειες στοές σου
Εκεί που δεν έχει φως
εκεί με το ένστικτό θα περιπλανηθεί
θα ψάξει για κρυμμένα μυστικά
θα απλωθεί
θα απλωθεί σαν θάλασσα
που γλύφει τη δική σου αμμουδιά.
θα με πείσεις πως δεν είσαι θνητή
πως κάποιου Θεού είσαι κόρη
θα σε κοιτάξω με το βλέμμα μου το κάθετο
στα μάτια σου μπροστά θα σταθώ
δεν θα φοβηθώ του χρώματος τα βάθη
στα ίσια θα σε γδύσω πάλι
ετούτη την φορά
θα θελήσω να μπω μες το μυαλό σου
αν βρω την πόρτα ανοικτή θα κάτσω μέσα εκεί
θα δω του χάους σου την απλά
του φωτός σου την σχισμή
τα πάθη σου θα αγαπήσω όπως είναι
αφτιασίδωτα
κι ύστερα την πόρτα θα την κλείσω
και θα μείνω μέσα εκεί
θα πίνω το κρασί που αγαπάμε
θα κάνουμε έρωτα εκεί
κι ύστερα θα συστηθούμε πάλι
θα σου διαβάζω αποσπάσματα από του
Μεγάλου Ανατολικού τις γραμμές
Και τα σώματα θα σφίγγονται
Θα μοιάζουν με προνύμφες
με πρώιμες πεταλούδες
Καθώς θα ξεμπλέκονται οι γραμμές
Καθώς οι λέξεις παράγραφοι θα γίνουν
Και οι παραγράφοι σελίδες που θα διαβάζονται
Από τις γλωσσές μας
Κι οι γλώσσες μας θα λύνονται
Θα είναι φλύαρες, θα είναι υγρές
Θα ξεπροβάλλουν
Από των στόματων μας τις εσοχές
γλυκά θα σμίγουν και θα αφήνονται.
Αργά θα αποχωριστούμε
έτσι όπως ανταμώσαμε, υγρά
Θα αφήσουμε και θα αφεθούμε
Κι αν τύχει θ’αρχίσουμε ξανά.
[moth-man].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου