dark angel come back

"για να τρομαξεις το χαος
σου αρεσε να γινοσουν εσυ το χαος"



Σημερα που σε πηρα αγκαλια
δεν καταφερα να σε κρατησω
είχες γινει ρευστη πολυ
μοριο μαλακο
κι ολο προσπαθουσα σφιχτα να σε κρατησω
κι ολο το σωμα σου σε εφερνε στη γη
καποια υπαρξιακη ισορροπια αναζητουσε
ητανε μερες που πεταγες και ετρεχες μακρια απο τη γη
(μακαρι να ηξερα που)
κι εγω δεν σε φτανα
κι οσο δεν σε εφτανα τοσο ετρεχες και τοσο πετουσες ακομα πιο ψηλα
και χαμογελαγες
και χαμογελαγες
και δεν είναι οτι δε σε εφτανα
αλλα οτι το ζυγι μου δεν με εσπρωχνε προς το δικο σου.

Ειχες μια οψη θανατου μια μυρωδια πρωιμου πανικου
Αυτο το νιωσιμο θα το θυμαμαι
Σαν να ειχες καταπιει ολη τη ζωη με μια ρουφηξια
ολος ο κοσμος, ολη η ζωη σε ενα σφηνοποτηρο
κι εγω να πινω αργα το δικο μου το ποτο
μιση ζωη να σου δινα, μιση γουλια ακομα
και θα ξερναγες
το βλεμμα σου καπου σταθηκε
διαλεξε αυτα που ηθελε να παρει
τα πηρε
πλανηθηκε στο χωρο για μια στιγμη
κι αφεθηκε
κατεβηκε ενα-ενα τα σκαλια
τον Αδη παρακαλεσες
μεσα να σε βαλει
κι εκατσες εκει.
Κι εγω απέξω κι εμεις απέξω
περιμεναμε να βγεις
ολοι εμεις διαχειριζομασταν το χρεος μας
στο σκοταδι μας αφηναμε ενα φωτακι παντα ανοιχτο
κι αν το δωματιο ηταν περισσοτερο σκοτεινο
κρατουσαμε φακο
μα εσυ επεμενες να το τρομαζεις
προσπαθουσες να γινοσουνα εσυ το φως
δεν φοβοσουν το σκοταδι μα ζηλευες το φως
ημουν σιγουρος γι αυτο.

σου αρεσε πολυ η διαδρομη
κι ολο
τσιγαρο και παρανομο αλκοολ κερνουσες το βαρκαρη
να ειναι αργη, να περιμενει το περα εκει
για να τη απολαυσεις
κι εμενα με τρομαζες και με τρομαζεις ακομα πιο πολυ
μα πιο πολυ με τρομαζε η ιδεα οτι ειμαστε κι οι δυο νεκροι
και πως ο ενας τον αλλο χαιρεταει
αλλος πληρωνει το βαρκαρη
αλλος χορο διαλεγει για να ξεχασει τη ζωη
εγω δεν ξερω τι διαλεξα ακομα
εσυ καλλιτερα το ηξερες, τεχνη το ειχες κανει

σου εβαλα κατι να φορεσεις,κατι για να φας
να σου ευχηθω δεν ηξερα και μου πες
«να ναι μεγαλη κι ωραια η διαδρομη»
και τα χειλη μας ενωθηκαν και τα σωματα μας χαιρετηθηκαν κι οι γλωσσες μας απλωθηκαν και τα στοματα μας καταπινανε νερο στη διαδρομη και φτασαμε σε οργασμο και μετα σιωπη.

[moth-man].