Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
Ανδρέας Εμπειρικος Πάλι και Πάλι και Πάλι
απόσπασμα απο το Μέγα Ανατολικό
"... Εις την μεγάλην και απλέτως φωτισμένην αίθουσαν των εορτών του υπερωκεανείου, η ορχήστρα έπαιζε και αναρίθμητα ζεύγη εστροβιλίζοντο επί του στιλπνού δαπέδου.
Απαντες σχεδόν οι άνδρες και πάντως όλοι οι Βρεταννοί έφερον φράκα, πλην ολίγων αξιωματικών, των οποίων τα ερυθρά χιτώνια και αι χρυσαί επωμίδες εξεχώριζαν κατά τρόπον όχι μόνον αρειμάνιον αλλά και πανηγυρικόν, εις την ομοιομορφίαν και την μονοτονίαν των άλλων ανδρικών ενδυμάτων.
Αι κυρίαι έφεραν πολυτελείς και όλων των χρωμάτων εξώμους εσθήτας, που άφηναν να φαίνωνται προκλητικώς και εις μέγαν βαθμόν αι άνω στρογγυλότητες των περιπαθώς συνθλιβομένων υπό την πίεσιν των κορσέδων ωραίων των μαστών (...)
Γαλάζια, πράσινα, λευκά, και, πού και πού, μερικά κατάμαυρα ή ζινζολινόχρωμα, τα κρινολίνα και τα άλλα φορέματα διέγραφαν τόξα και εκυμάτιζαν, διογκούμενα και κολπούμενα εις τα πτυχάς και τας πτυχώσεις των, και ανασηκωνόμενα από την φυγόκεντρον ζωηρότητα των στροβίλων του βαλλισμού, αποκαλύπτοντα δια της ούτω προκαλουμένης συχνά σημαντικής ανυψώσεως των ποδογύρων, τους αστραγάλους, και ενίοτε και μέρος των κνημών των χορευτριών, των οποίων τα αστράπτοντα μάτια έδειχναν, άλλα μεν τον βαθμόν της ρομαντικής των νοσταλγίας, άλλα δε, την γεννωμένην ή προκεχωρημένην αισθησιακήν διέγερσιν, ενώ άλλα πάλιν, βελούδινα και δύοντα ηδυπαθώς υπό τα βλέφαρα, έδειχναν έντονον έξαρσιν ιμερικήν, προδίδοντα ραγδαίως προσεγγίζουσαν ή επικειμένην, ή εν τω γίγνεσθαι ήδη ευρισκομένην, υγράν οργαστικήν έκβασιν εις τας αγκάλας των ανδρών.Και ενώ εξηκολούθει ο βαλλισμός, άλλοι μεν άνδρες εκοίταζαν με περιπάθειαν, ή με βλέμμα οξύ τας ντάμας των εις τα μάτια, άλλοι κάτι ψιθυρίζοντες και άλλοι σιωπηλοί. Τινές εξ αυτών είχαν μερικάς ή πλήρεις στύσεις, αι οποίαι έκαμναν τας περισκελίδας των να εξογκούνται εις ποικίλους βαθμούς και τας οποίας, άλλοι μεν προσεπάθουν να δαμάσουν, ή, τουλάχιστον, να αποκρύψουν, άλλοι δε - οι πλέον φιλήδονοι ή θαρραλέοι - προσεπάθουν, αντιθέτως, να τας καταστήσουν όσον το δυνατόν πλέον εκδήλους και πλέον αισθητάς, εις τα ωραίας ντάμας των.Η Φλώσσυ, ισταμένη από ημισείας περίπου ώρας προ της παραφωτίδος που είχε εκλέξει, εις το κατάστρωμα, επί μιας μικράς βαθμίδος που εσχημάτιζαν εις την βάσιν του ξυλίνου τοιχώματος, καθ' όλον το μήκος της αιθούσης δύο κεκαλυμμένοι σωλήνες ατμού, παρετήρει έκθαμβος τον μεγάλον χορόν, από τον οποίον την εχώριζαν το τοίχωμα, το παχύ κρύσταλλον του φινιστρινίου και αι σκληραί απαγορεύσεις των προνομιούχων ενηλίκων.Ω, τι ωραία που ήτο η μαμά της! Τι ωραία που ήσαν τα αναδυόμενα από την σύνθλιψιν του σφικτού κορσέ της, μέσα από το ευρύ άνοιγμα του ντεκολτέ της μαύρης εσθήτος της, λευκά, λευκότατα βυζιά της! Παρά τα 35 χρόνια της, τι ευκαμψίαν και τι σβελτέτσαν που είχε το σώμα της! Τι ωραία που εχόρευε με τον Σκώτον κύριον, εις τον οποίον την είχε συστήσει, το απόγευμα, εις το κατάστρωμα. Και τι συμπαθής που ήτο αυτός ο κύριος Μακ Γκρέγκορ! Και πώς, ως πώς, εκοίταζε την μητέρα της συνεχώς, καθώς εστροβιλίζετο μαζύ της! Θα ήτο άνδρας περίπου 48 ετών ο κύριος Μακ Γκρέγκορ, και έμοιαζε αρκετά με τον πατέρα της. Τί ήθελε αυτός ο στιβαρός και δυνατός άνδρας από την μαμά της; Διότι ήτο βεβαία η Φλώσσυ, ότι κάτι ήθελε ο Σκώτος συγγραφεύς από την Γερτρούδην...Κάτι που της το έλεγε, όχι μόνον με τα χείλη του, που εφαίνοντο να σαλεύουν, αλλά και με τα μάτια του, και με το ύφος του και, προ πάντων, με την μεγάλην πούτσαν του, που, εις ωρισμένας στιγμάς του βαλλισμού, εφαίνετο καθαρά πόσο είχε μακρύνει και φουσκώσει...Αλήθεια, τί ήθελε ο κύριος Μακ Γκρέγκορ από την μητέρα της; Μήπως ήθελε να της το κάμη; Μήπως ήθελε να την γαμήση, να την πλακώση; Τί θα έλεγε άραγε ο κύριος Μακ Γκρέγκορ, εάν εμάνθανε ότι προ μιάς και ημισείας ώρας, η μαμά της, αυτή η σοβαρή και ευγενική κυρία, είχε κάμει και αυτή μαλακίαν, όπως τα μικρά καυλιάρικα κορίτσια;Τοιουτοτρόπως σκεπτομένη, η Φλώσσυ ερρίγησε από την ζωηράν συγκίνησίν της. Όμως, παρ' όλον ότι ησθάνετο σφοδράν ζηλοτυπίαν, παρ' όλον ότι θα ήθελε αυτήν να ποθή ο κύριος Μακ Γκρέγκορ και όχι την Γερτρούδην, δεν κακοήθελε πλέον καθόλου την μητέρα της. Τώρα πλέον τα καταλάβαινε όλα, όλα τα εννοούσε, και παρά την ζήλειαν της, ησθάνετο αλληλέγγυος με την ωραίαν γυναίκα, με την οποία εχόρευε ο Σκώτος.
Αλλωστε ο κύριος Μακ Γκρέγκορ θα ημπορούσε κάλλιστα, ωσαύτως, να γαμήση πρώτα την μάνα της και έπειτα και αυτήν..."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου