Ελεύθερος στην πλατεία Μαβίλη

Η συνήθεια που λατρεύω: να
γυρνώ στα μπαρ της πόλης.

Ξεκινάς με ένα Bombay σκέτο στο MG, dry martini στο Flower’s

και μετά ένα σφηνάκι λευκή τεκίλα στο Μπρίκι που είναι πάντα γεμάτο.

Το κ ε φ ά λ ι

σου

αρχίζει να στροφάρει ηδονικά, οι σκέψεις να μπλέκονται με τα συναισθήματα.

Φεύγεις από κει. Είσαι εντάξει.

Μια Corona στο Λωράς για να δέσει το στομάχι. Και μετά άλλη μία μπίρα. Και μετά.....
Μία νέα γνωριμία ή ένας ωραίος βαθύς ύπνος.

Προσπαθώντας για μια στιγμή

Να γίνεις Μπουκόφσκι ψιθυρίζοντας Nick Cave

να νίωσεις πως μπορείς να σωθείς για μια στιγμή και την άλλη να τα

χάσεις όλα, να διαψευσθείς.

Να τα ζήσεις όλα με ένα ελαφρύ χαμόγελο κουμπωμένο στα χείλη και η μουσική να

αγριεύει. Ο χορός να γίνεται κυκλικός.

Όλη η ζωή χάμω τώρα, όλη σου η ζωή πάνω σε μία ξύλινη μπάρα

και στα όρθια ξύλινα σκαμπό

όπου κάποια γυναίκα θα κάθεται, και θα φαντασιώνεσαι μαζί της,

θα τη γνωρίσεις ή όχι, θα κάνετε έρωτα ή όχι.

Τίποτα δεν έχει απόλυτη σημασία.

[moth-man].